Potop

Na gdyńskim "Pekinie" zrobiła się dziura w ziemi. Dla mieszkańców dzielnicy to początek końca świata. Halina Pigułowa, babka Szwajcerowa i Lońka to takie lokalne "wiedźmy", które poprzez podwórkową magię, wiejskie zabobony i tanie czary interpretują pęknięcie, a następnie wyciek z uszkodzonej rury, który ma być przyczyną tytułowego potopu.
Sacrum przeplata się tu z profanum: duchy z zakupami w Lidlu, urzędy i władze miejskie ze zjawami, telewizja z biblią, kibole i mecze z aniołami, ptasie mleczko z Eklezjastą, a wyprzedaże w Tesco z trzecią tajemnicą fatimską.
No i depresja. Książka ogarnięta jest smutkiem, czarnowidztwem, to czekanie na nieszczęście.
Całość to niestety przerost formy nad treścią. Dużo babskiego ględzenia, niekończącego się słowotoku, z którego niewiele wynika. Za wiele słów, za mało znaczeń.

Na gdyńskim "Pekinie" zrobiła się dziura w ziemi. Dla mieszkańców dzielnicy to początek końca świata. Halina Pigułowa, babka Szwajcerowa i Lońka to takie lokalne "wiedźmy", które poprzez podwórkową magię, wiejskie zabobony i tanie czary interpretują pęknięcie, a następnie wyciek z uszkodzonej rury, który ma być przyczyną tytułowego potopu.
Sacrum przeplata się tu z...

Gdynia to z jednej strony miasto z morza i marzeń, natomiast z drugiej strony to blokowiska, dzielnice biedy takie jak: Pekin, Meksyk, Abisynia. To właśnie Pekin poznajemy na podstawie opowieści trzech wieszczek: Haliny Pigułowej, Apolonii Szwajcerowej oraz Zośki Nadziei Konkel. Jest to swoisty obraz końca świata: bieda, rozpadliska, eksmisje oraz rewitalizacja poprzez rozbiórkę. Widzimy obraz Polski z punktu gdyńskiej faweli, o której mieszkańców nikt nie dba. Ta powieść to również lokalny realizm magiczny. Świetna książka poruszająca ważne tematy

Gdynia to z jednej strony miasto z morza i marzeń, natomiast z drugiej strony to blokowiska, dzielnice biedy takie jak: Pekin, Meksyk, Abisynia. To właśnie Pekin poznajemy na podstawie opowieści trzech wieszczek: Haliny Pigułowej, Apolonii Szwajcerowej oraz Zośki Nadziei Konkel. Jest to swoisty obraz końca świata: bieda, rozpadliska, eksmisje oraz rewitalizacja poprzez...

Na początku trochę się obawiałam formy, bo poematy to nie moja bajka, ale książka daje to o obiecuje na wstępie: smutną historię opowiedzianą w zabawny i lekki sposób.

Na początku trochę się obawiałam formy, bo poematy to nie moja bajka, ale książka daje to o obiecuje na wstępie: smutną historię opowiedzianą w zabawny i lekki sposób.

Nie będę ukrywać, że dobrze mi się to czytało. Płynęłam przez strony, tekst miał dla mnie niesamowity rytm i jakąś taką energiczność, chociaż zdarzało mi się w nim też czasami gubić. Historia gdyńskiego Pekinu i pozbawianiu tamtejszych mieszkańców miejsca do życia była dla mnie szalenie ciekawa, jednak nie została ona jednak w moim odczuciu odpowiednio pogłębiona. Kwestia zmian klimatycznych i depresji - no cóż, nic nowego, to co zawsze i wszędzie. Uważam, że fabularnie autorka chciała za dużo i za bardzo, co w ostateczności doprowadziło do tego, że jedynie ślizgała się po temacie, nie pogłębiając, moim zdaniem, żadnego wątku satysfakcjonująco. Nie rozumiałam też sposobu, w jaki autorka posługiwała się ironią. Nie czułam żadnych granic i chociaż żart z "choroby zawodowej policjanta" (między innymi) odruchowo odbierałam jako jakąś satyrę, to nie wiedziałam, czy w takim razie z depresji i zmian klimatycznych też się śmiejemy? Odpowiedzi chyba do tej pory nie znalazłam. Ostatecznie nie wiem do końca, co myśleć o tej książce.

Nie będę ukrywać, że dobrze mi się to czytało. Płynęłam przez strony, tekst miał dla mnie niesamowity rytm i jakąś taką energiczność, chociaż zdarzało mi się w nim też czasami gubić. Historia gdyńskiego Pekinu i pozbawianiu tamtejszych mieszkańców miejsca do życia była dla mnie szalenie ciekawa, jednak nie została ona jednak w moim odczuciu odpowiednio pogłębiona. Kwestia...

Piękna, niezwykła i niezmiernie ciekawa historia o problemach pewnej gdyńskiej dzielnicy, depresji i końcu świata,

Piękna, niezwykła i niezmiernie ciekawa historia o problemach pewnej gdyńskiej dzielnicy, depresji i końcu świata,

Nieoczywiste połączenie tematu i języka. Pewnie jedna z tysięcy książek na ten temat, ale właśnie styl i osoba narratorki czynią tę książkę wyjątkową.

Więcej i lepiej napisał reptar. Ja tak ładnie nie umiem, więc odsyłam do niego.

Nieoczywiste połączenie tematu i języka. Pewnie jedna z tysięcy książek na ten temat, ale właśnie styl i osoba narratorki czynią tę książkę wyjątkową.

Więcej i lepiej napisał reptar. Ja tak ładnie nie umiem, więc odsyłam do niego.

Fascynująca, świeża, ciekawa, osadzona w kontekście literackim i kulturowym, gęsta w w znaczenie
Lektura z gatunku takich która jest wymagająca, dla cierpliwych i nastawiona raczej na sensy między wierszami więc na pewno nie dla wszystkich satysfakcjonująca
Podobało mi się to przemieszanie prozy życia z wzniosłością zarówno na poziomie formy, języka jak i treści, fabuły. To tekst o Gdyni, o pewnej gdyńskiej dzielnicy i jej upadku, o ludzkim dramacie utraty domu, ale też o depresji, o relacjach międzyludzkich, o zmianach klimatycznych i konsekwencjach jakie owe zmiany rodzą. Taka z gatunku trochę o wszystkim czyli o nas samych, żeby się poprzeglądać i znaleźć coś dla siebie. Polecam choćby ze względu na ciekawą formę. Choć bez gwarancji że się spodoba, ale czyta się szybko

Fascynująca, świeża, ciekawa, osadzona w kontekście literackim i kulturowym, gęsta w w znaczenie
Lektura z gatunku takich która jest wymagająca, dla cierpliwych i nastawiona raczej na sensy między wierszami więc na pewno nie dla wszystkich satysfakcjonująca
Podobało mi się to przemieszanie prozy życia z wzniosłością zarówno na poziomie formy, języka jak i treści, fabuły....

Do formy trzeba przywyknąć, ale jeśli już przebrnie się przez to i przyzwyczai - całość mknie zastraszająco szybko; w niektórych momentach może się dłużyć, może być też ciężko wyłapać o co chodzi. Wątek historii gdyńskiego Pekinu, liczne problemy z gruntem czy warunkami domów, a także problemy życia codziennego czy troska o naturę, której ubywa. Jest wiele, całkiem ciekawych, wtrąceń z prawdą ludową, co jest urzekające. Historia jednej z bohaterek jest przykra. I pozostawia pewien niedosyt, choć kusi, aby na własne oczy zobaczyć, co się dzieje w tamtym miejscu.

Do formy trzeba przywyknąć, ale jeśli już przebrnie się przez to i przyzwyczai - całość mknie zastraszająco szybko; w niektórych momentach może się dłużyć, może być też ciężko wyłapać o co chodzi. Wątek historii gdyńskiego Pekinu, liczne problemy z gruntem czy warunkami domów, a także problemy życia codziennego czy troska o naturę, której ubywa. Jest wiele, całkiem...

Piękna , wciągająca , mówiąca o ważnych sprawach ! Właśnie przeczytałam pierwsze parę opinii i jestem w szoku że ten poemat ma tak słaby odbiór. (No i dowiedziałam się, że była to pozycja do nagród Nike :)) To było dobre ! Pierwszy raz miałam doczynienia z taką formą powieści i polecam każdemu spróbować, bo to totalnie nowe doświadczenie:) Opowieść , która daje do myślenia, chwyta za gardło i nie puszcza do ostatniej strony. Smutek przeplata się w niej z problemami zwykłych ludzi . Będę polecać każdemu.

Piękna , wciągająca , mówiąca o ważnych sprawach ! Właśnie przeczytałam pierwsze parę opinii i jestem w szoku że ten poemat ma tak słaby odbiór. (No i dowiedziałam się, że była to pozycja do nagród Nike :)) To było dobre ! Pierwszy raz miałam doczynienia z taką formą powieści i polecam każdemu spróbować, bo to totalnie nowe doświadczenie:) Opowieść , która daje do...

Niezwykły poemat prozą, choć bardziej jest to proza poetycka. Świetnie oddane realia i psychika bohaterów. Trafne i ciekawe spostrzeżenia. Czuję jednak lekki niedosyt, czegoś zabrakło, by było to arcydzieło. Tym niemniej polecam wszystkim wrażliwcom.

Niezwykły poemat prozą, choć bardziej jest to proza poetycka. Świetnie oddane realia i psychika bohaterów. Trafne i ciekawe spostrzeżenia. Czuję jednak lekki niedosyt, czegoś zabrakło, by było to arcydzieło. Tym niemniej polecam wszystkim wrażliwcom.